CLUB NIEUWSACTUEEL

Geschiedenis van de Bracco Italiano
Het is ruim 2500 jaar geleden dat de Bracco Italiano 'ontstond'. De Bracco is ontstaan uit lichtvoetige Noord Afrikaanse windhonden en zwaardere Mastiff honden. Beschrijvingen van honden met het Bracco uiterlijk kwamen al rond 400 voor Christus voor. Ook blijkt uit vroege geschriften dat de Bracco tot de middeleeuwen in Italië een geliefde allround jachthond was. De Bracco werd ingezet op bijna elk denkbaar wild. Na de middeleeuwen verschoof het accent van de Bracco meer naar het jagen op vogels en hij was zeer geliefd bij valkeniers. Ook bij de jacht met netten werd veelvuldig gebruik gemaakt van de Bracco Italiano. In de jaren daarop ontwikkelde de Bracco zich steeds meer als staande jachthond. De Bracco was vooral geliefd bij de adel en werd daarom veel door Europese koningshuizen als jachthond gebruikt. Maar niet alleen als jachthond. Het is bekend dat de Bracco zowel bij het Spaanse als het Oostenrijkse hof als huishond werd gebruikt. Door zijn veelzijdigheid was de Bracco zeer geliefd bij fokkers die bepaalde jachteigenschappen in hun ras wilden inbrengen. We kunnen daarom gevoeglijk aannemen dat bij 90% van alle huidige staande honden Bracco bloed door de aderen stroomt! De Bracco kwam in Italië in twee variëteiten voor; De Bracco Lombardo en de Bracco uit Piémonte. De Bracco Lombardo was een iets zwaarder gebouwde hond die voornamelijk in de lagere vlakten voorkwam. Dit was een bruin/wit gevlekte hond. De Bracco Piémonte daarentegen was lichter gebouwd. Deze oranje / wit gevlekte Bracco kwam vooral in de bergstreken voor.
In februari 1949 werden beide typen in één standaard beschreven en als de Bracco Italiano opgenomen in het stamboek van de kennelclub ENCI. Om ruimte te laten voor de twee varieteiten vermeldt de standaard een gewicht van 25 tot 40 kg met een schofthoogte van 55 tot 67 cm.

De Bracco is een krachtige hond van goede verhoudingen. De gangen zijn los, goed ontwikkelde spieren, de draf uitgrijpend en snel. Jagend draagt de hond het hoofd betrekkelijk hoog. De neus iets boven de ruglijn. De uitdrukking is ernstig, goedaardig en schrander. Een robust gebouwde jachthond, een volhardende werker met een uitstekend reukvermogen. Als je hem ziet lopen in het veld is het een plaatje om te zien. Een verlengde snelle draf, met geheven hoofd en de neus fier in de lucht.
Verder is de Bracco Italiano een fijne huisvriend(in), met een evenwichtig, meegaand, intelligent en zachtaardig karakter.

De Bracco Italiano heeft veel beweging nodig. Het is zeker aan te raden veel activiteiten met de hond te ondernemen. Er zijn veel gehoorzaamheidscursussen, annex werkcursussen, die heel prettig zijn voor de relatie tussen baas en hond. Maar de Bracco komt het meest tot zijn recht als hij kan jagen, samen met de baas en daarvoor zijn weer jachtgehoorzaamheidscursussen te volgen. De Bracco moet met zachte hand, doch consequent opgevoed worden. Hij is gevoelig voor de menselijke stem. Een streng maar rechtvaardige leider heeft de Bracco nodig om zelf verzekerd door het leven te kunnen gaan. Trainingen gebaseerd op belonen ipv straffen past het beste bij deze hond. Ook dienen de traininge gevarieerd te zijn. Een Bracco Italiano is snel verveeld.

De Bracco Italiano heeft naar verhouding weinig uiterlijke verzorging nodig. Regelmatig de oren reinigen, tandverzorging en in de ruiperiode af en toe lekker de rubberen massagehandschoen over de korte, glanzende vacht halen is voldoende.

Klik op het hart voor
de officiele FCI Rasstandaard van de
Bracco Italiano